PENA TREVINCA:
Lembranzas dunha ruta que hoxe arde
En 2018 fixen unha das rutas de Pena Trevinca, a Ruta das Lagoas - Xares (A Veiga), algo que lembro con moito agarimo. Foron arredor de 15 km, e os primeiros pasos discurriron entre árbores, sombra e verde, acompañados polo murmurio da auga e ese frescor que facía máis doada a camiñada. Pero logo, ao ascender, o camiño ábrese a ceo aberto. A vista cambia: o cheiro das xestas en flor, as carrascas que salpican a paisaxe... É unha riqueza natural que te alucina!
.
A metade de camiño fixemos unha parada xunto a un regato, para descansar e comer algo. Prácticamente desde o comezo da ruta, notaba certa dor nunha cadeira, que ía aumentando pouco a pouco a medida que o esforzo por seguir subindo tamén aumentaba. Por un intre dubidei se sería quen de chegar ata o final, mais tiña claro que merecía a pena seguir. O premio esperaba máis arriba: as lagoas de Pena Trevinca. Chegar e velas foi un momento máxico, deses que fan que todo o esforzo e cansazo se transformen en satisfacción.
.
.
As lagoas de Trevinca que te atopas nesta ruta, Laceira, Carrizais e Ocelo, forman parte dun ecosistema de alta montaña cheo de vida e de contrastes. Son espellos de auga glaciar que aparecen como tesouros agochados entre montes e penedos, lugares que sorprenden pola súa calma e polo seu valor natural. Ao chegar a elas, un sente que o camiño cobra sentido: son a mellor mostra de como a natureza sabe recompensar o esforzo con beleza.
Lagoa de Laceira
A lagoa de Laceira destaca pola súa serenidade e pola sensación de quietude que transmite. A súa superficie tranquila reflicte o ceo e a contorna, creando unha paisaxe que convida a deter o tempo e observar.
.
.
Lagoa de Carrizais
Carrizais recibe o nome pola vexetación que medra nas súas beiras, que lle dá un carácter máis silvestre. É un espazo cheo de vida, onde a natureza se mostra próxima e accesible.
.
.
Lagoa de Ocelo
Ocelo sorprende pola súa localización, recollida entre montes. É un deses lugares nos que a auga e a pedra dialogan en harmonía, ofrecendo unha estampa única e chea de forza.
.
.
Non cheguei ata a lagoa da Serpe, preferín deixar esa visita para outra ocasión. Pero daquela xornada quedei cunha aprendizaxe moi clara: ás veces hai que loitar contra as propias limitacións, porque a recompensa de chegar é moito maior do que un imaxina.
Hoxe, ao lembrar esa experiencia, síntome especialmente doído. Pena Trevinca está a sufrir os efectos dun incendio que arrasou boa parte da súa contorna natural. As chamas mesmo alcanzaron a cume máis alta de Galicia (2.127 m) e ameazan o Teixedal de Casaio, un bosque de teixos milenarios de valor incalculable.
.
Non é un incendio máis. Arde un espazo natural único, un referente patrimonial e paisaxístico, parte da nosa identidade. Detrás de cada paso, cada lagoa e cada recuncho que admirei naquela ruta, hai memoria e futuro.
Sirva esta entrada como unha pequena homenaxe aos veciños e veciñas destas terras que tanto me sorprenderon e namoraron e que, durante estes días, loitaron contra o lume coas súas propias mans e cos seus propios medios para protexer este tesouro.
Tamén para lembrar que estos son lugares únicos que debemos respectar, coidar e preservar con toda a seriedade que merecen.
Polo ben de tod@s, espero que Trevinca poida recuperarse canto antes desta grande ferida.
Forza, Trevinca! Voltarei...
Fotografías: ©Juan Carlos Asorey
A fotografía profesional pode marcar a diferenza na percepción dos teus proxectos. Se queres imaxes que transmitan profesionalidade, calidade e impacto, estou aquí para axudarche. Contacta comigo e vexamos como realzar a túa visión a través da fotografía.