IGREXA DE STA. BAIA DE PARDEMARÍN:

Hai lugares que, por moitos anos que pasen, permanecen ancorados na nosa memoria. A igrexa de Santa Baia de Pardemarín é, para min, un deses espazos. Nela, por exemplo, casaron meus pais, e foi un punto de referencia durante a maior parte da miña vida. Sempre presente na paisaxe da aldea, formando parte do día a día da xente e das súas historias. É por esto que decidín retratala como nunca antes se fixo, explorando cada recuncho cunha nova mirada e capturando en imaxes a esencia dun templo que, ao longo dos séculos, foi moldeado tanto polo tempo coma polas mans que o foron erguendo e restaurando.

.

Unha mestura de estilos cun pasado medieval

.

.

A construción presenta unha nave única con ábside rectangular e unha dependencia cuadrangular engadida posteriormente no lateral sur para ampliar a súa capacidade. A portada principal, alintelada e enmarcada por unha moldura refundida, destaca pola súa clave marcada e unha liña de imposta que percorre a fachada. Sobre ela, unha fornela de arco semicircular alberga unha imaxe, e o conxunto remata cunha espadana central de dobre van. Os muros laterais, lisos, están coroados por unha cornixa moldurada.

.

.

.

.

Vestixios do románico: un pasado esculpido na pedra 

A presenza de elementos románicos reutilizados danos pistas sobre a existencia dun templo anterior. No exterior consérvase un gran capitel vexetal, moi erosionado, con voluminosas follas posiblemente picudas e avolutadas. Tamén se pode observar un fragmento de arquivolta inserido no muro norte, decorado con bólas entre baquetóns desgastados. Ademais, as paredes mostran diversas marcas de canteiro e símbolos gravados, como unha parella de círculos dobres en relevo e unha circunferencia rodeada doutras de maior tamaño.

.

.

Ten unha interesante pía bautismal románica que actualmente fai a función de altar, e tres pías de auga bendita de pedra dan a benvida aos fieis tras cada unha das entradas do templo. 

.

.

Unhas escaleiras á dereita da entrada principal lévannos á tribuna, localización elevada desde a que os fieis poden seguir os oficios relixiosos. Ademais é a zona desde a cal, a través dunha pequena porta, se accede ao campanario.

As campás, testemuñas do paso do tempo

As campás da igrexa tamén contan a súa historia. A máis grande, fundida en 1903 por J. Liste en Orazo, leva a inscrición JHS MARIA Y JOSÉ AÑO DE 1903. A máis pequena, datada en 1780, leva unha dedicatoria a Santa Bárbara e a Santa Eulalia de Pardemarín, cunha inscrición que testemuña o seu abade naquela época.

O tellado foi renovado no ano 2002 e a madeira das campás en 2003.

A fotografía como ferramenta de conservación

Fotografías: ©Juan Carlos Asorey

Fontes consultadas: Tabeirós Montes (tabeirosmontes.com) e Románico Digital (romanicodigital.com).

A fotografía profesional pode marcar a diferenza na percepción dos teus proxectos. Se queres imaxes que transmitan profesionalidade, calidade e impacto, estou aquí para axudarche. Contacta comigo e vexamos como realzar a túa visión a través da fotografía.